Inleiding

Regelmatig organiseren wij een workshop waarbij mensen kennis kunnen maken met ons en onze manier van werken. Zo ook op een mooie zomerse dag toen we een evenement hadden waarin we mensen laten kennis maken met hun hart, hoofd en buik. Een hele gave dag met doorgaans veel inzichten en belangrijke ontdekkingen. Helemaal mooi omdat we in deze workshop de honden van de deelnemers kunnen betrekken en zij meteen kunnen zien, voelen en ervaren wat het effect is van een andere manier van besluiten nemen, trainen of wat dan ook.

Welke verhaaltjes vertel jij jezelf?

Ook op deze zomerse dag waren we ruim op tijd op de locatie om alles in gereedheid te brengen. In onze welkoms-brief hadden we de deelnemers gevraagd om bij aankomst niet meteen hun honden mee naar binnen te nemen, we hebben daar een mooie kennismakingsoefening voor.

Er waren al een aantal deelnemers binnen en aan de koffie toen een dame binnen kwam die druk in gesprek was (met zichzelf). “Als ie dat maar kan, alleen in de auto blijven” en “ik hoop niet dat ie iets kapot maakt, hij is nooit alleen in de auto”. En nog veel meer wist deze dame tegen zichzelf te vertellen. Wij keken elkaar aan en onze blikken vertelde dat we het eens waren: een duidelijk “hoofd mens”.

Ook tijdens de introductie was ze heel duidelijk: “ik heb een on-trainbare hond. Ik ben al bij zoveel hondenscholen weggestuurd omdat het simpelweg onmogelijk is om mijn hond ook maar iets te leren” vertelde ze vol overtuiging. Toen we haar vroegen of haar hond dan écht helemaal niks kan keek ze ons een beetje in verwarring aan. “Ja, natuurlijk kan ie wel iets, maar niets wat ik hem wil leren”.

Een duidelijk voorbeeld van iemand die zichzelf verhaaltjes verteld (en daar is je hoofd góed in!!

Naar buiten, de praktijk in!

Na de korte introductie gingen we naar buiten voor de eerste oefening. Die doen we zonder dat we al te veel lesstof meegeven omdat we dan kunnen zien hoe mensen doen wat ze onbewust altijd doen. En, natuurlijk, lukte de oefening bij deze dame en haar mooie hond niet. “Zie je wel”, riep ze enigszins triomfantelijk, “hij kan echt niks”. Prima mevrouw, als u dat wil geloven krijgt u gelijk, als u iets anders wil geloven, trouwens ook……

De theorie: het hart leidt!

We zijn naar binnen gegaan en hebben de theorie van hart, hoofd en buik verteld. Hierbij is het belangrijk te begrijpen dat je hart leidt, die bepaald wat echt belangrijk voor je is. Het hoofd is niets meer dan een trouwe dienaar die de creatieve mogelijkheden creëert om uiting te geven aan dat wat écht belangrijk is.

We doen wat ademhalingsoefeningen en uiteindelijk gaan we naar hart, hoofd en buik om uit te zoeken wat voor iedereen echt belangrijk is, hoe je dat creatief in de wereld wil zetten en hoe dat ook uiteindelijk doet. (Voelen, denken, doen)

De theorie in de praktijk brengen

Mevrouw was echt een beetje in verwarring, maar uiteindelijk kreeg ze het voor elkaar om hart, hoofd en buik op één lijn te krijgen.

Okay, mooi zo! Nu naar buiten en die oefening van vanochtend nog eens doen! Haar eerste reactie: “O, dat doet ie nooit!! Ik ben overal al weggestuurd”. We maken haar duidelijk dat, wat er ook gebeurt, ze niet wordt weggestuurd.

Ze gaat de oefening in en………….. het is precies zoals vanochtend. Ze kijkt ons aan met een blik van: “zei ik het niet??!!”
“Okay, wat heb je zojuist geleerd?” vragen we haar. En ze kan keurig het proces benoemen dat we hebben uitgelegd.

“Nou, ga dat doen dan” geven we haar als opdracht mee.

Het resultaat was verbluffend, elke oefening ging als een speer. Zo goed zelfs dat de andere deelnemers met open mond stonden toe te kijken. “Jaaa, da’s toeval” was haar opmerking. “Dat kan”, zeggen we, “zou jouw hond ook met een andere handler kunnen werken?” “o, nee, zeker niet. Dat hebben al die andere instructeurs ook al geprobeerd voor dat ze me wegstuurden”.

We vragen of iemand van de andere deelnemers de oefening met haar honden wilden doen, terwijl ze ons proces volgden. Gelukkig waren er een aantal die die uitdaging wel aandurfden. En, het resultaat? Elke deelnemer kon de oefeningen uitvoeren met haar hond.

Hij kan alles!

“En, wat heb je nu geleerd?” vragen we haar. “Tsja, iets met verhaaltjes in mijn hoofd en dat ik die niet mag geloven. Dat ik eerst zelf op zoek moet naar wat echt, werkelijk belangrijk voor mij (en mijn hond) is. En als ik dat helder heb, dan lukt gewoon alles”.

“Heb jij een on-trainbare hond?” was onze laatste vraag. “Nee”, zei ze trots, “mijn hond kan eigenlijk alles!”